کد مطلب:48571 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:183

گنجینه پرسمان » قرآن

نون ساكن به حروف يرملون كه ميرسد، ادغام ميشود; چرا در قرآن با خط عثمان طه در بعضي موارد مانند آيه 26 سورة بقره أن يضرب، حرف يأ را بدون تشديد نوشته، ولي در موارد ديگر كه همين اتفاق افتاده، روي حروف يرملون تشديد گذاشته است؟

ادغام نون ساكن و تنوين در نزد چهار حرف يمون به قرائت همة قرأ با غُنّه است (روايت خلف از حمزه در نزد ي و و بدون غنّه و روايت خلاّد ـ راوي ديگر حمزه ـ مانند همة قرأ با غنّه است) و چون صفت مدغم (غنّه) باقي ميماند، آن را ادغام نافض هم گفتهاند. براي صحت عنه بايد صداي پيچيده شده در خيشوم را به اندازة دو حركت نگاه داشت. ادغام نون ساكن و تنوين در نزد دو حرف ر و ل نزد همة قرأ، بدون غنّه است و چون در اين ادغام اثري از مدغم (نون و تنوين) باقي نميماند به آن ادغام كامل هم گفتهاند.(ر.ك: تجويد جامع، ابراهيم پور فرزيب، ص 74، انتشارات سمت، چ سوم، تهران 1379.) اينك با دانستن قاعدة ياد شده، علت گذاشتن تشديد بر روي حروف ر و ل روشن است، در مورد حرف م در خط عثمان طه مانند دو حرف ر و ل با آن رفتار شده است; يعني قاري بايد آن را بدون غنّه و با ادغام كامل قرائت كند، مانند نَسيـًا مَّنسيـّا (مريم، 23) اَمرًا مَّقضيـّا (مريم، 21)، مَثَلاً مّا (بقره، 26)( اصطلاحات ضبط آخر قرآنهاي با خط عثمان طه، مانند قرآن با ترجمه دكتر سيد جلال الدين مجتبوي، ص 606 و 607، انتشارات حكمت، چ اول، تهران، 1371.)